Op het wensenlijstje van Ed voor zijn verjaardag in 2006 stond een model van de DAF CF85. Nou was dat op zo'n korte termijn niet te realiseren en ik had me er ook vanaf kunnen maken met een simpel modelletje van de CF85, maar ik besloot verder te gaan en dan gelijk ook maar de auto na te maken waarin Ed rijles heeft gehad. Zodoende kun je op de foto's van het model van mijn kikkerdaf ook de onderdelen zien liggen van een DAF CF85. Inmiddels is ook dit model klaar.

De DAF CF85 waarin Ed gelest heeft in model.

Achterzijde.

Ed mijn DAF staat klaar om een stukje te gaan rijden!

Ja, dan trek je bij het lootjes trekken voor Sinterklaas Carl. Wat geef je iemand die op modelautogebied alles al heeft? Inderdaad, een modelletje van mijn eigen dappere Anglia. Als basis werd de Popular 100E van Vanguards gebruikt, die al eens voor 5 euro op de autobeurs waren gevonden. De basis was al bijna correct. Alleen de spiegels moesten worden aangepast. In plaats van twee spiegels, zit er bij mijn 100E maar 1 spiegel op en ook nog eens meer naar voren. Daarnaast moest het model omgebouwd worden naar linkse besturing.

Het model werd 'opengeboord' en uitelkaar gehaald. Het interieur van de oorspronkelijk blauwe versie met de vaste ruitenwissers was van zacht plastic, wat zich makkelijk laat snijden en ombouwen naar linkse besturing. Het overschilderen van de blauwe bekleding naar verschoten rood met witte vlakken was veel lastiger. Het interieur van de oorspronkelijk gele versie was veel harder en bijna niet te snijden. Voordeel was dat de lichte kleur zich prima liet overschilderen. Het dichtmaken van de gaten van de spiegels was nog lastig en pas na veel plamuren en schuren zag dit er een beetje toonbaar uit. Het spuiten van het model verliep vrij vlot en de versie voor Carl heeft een beetje een fale en doffe lak, net als het origineel. Dit was een kwestie van 'dun' spuiten. Omdat het dak van mijn eigen versie opnieuw gespoten moest worden is de lak van deze versie iets dikker en daardoor meer glanzend.

Uiteindelijk werden de details als deurgrepen, sierlijsten en raamrubbers geschilderd en kreeg de auto kentekenplaten. De diamanten koplampen werden in Houten op de beurs gevonden. 3mm voor mijn eigen exemplaar, omdat deze al diamanten koplampen had met ingebouwd al de omlijsting. De versie voor Carl had oorspronkelijk verchroomde plastic koplampen. Hiervoor kwamen in de plaats 3,5mm diamantjes.

Leuk idee leek nog het model te verfraaien met de Dinky Toy poppetjes van o.a. de DAF 33, maar dit zag er bij nader inzien toch niet zo mooi uit. Deze poppetjes worden bewaard voor een ander project.

Inmiddels een bekende verschijning, een tafel vol met onderdelen, gereedschap, boek en verf.

Tussen de onderdelen van de 100E staat het origineel, de Popular 100E van Vanguards. De bekleding heeft nog niet de witte vlakken.

Let op de ruitenwissers. De basis van de ene was het goedkopere model van Vanguards. Later maakte Vanguards een meer gedetailleerde versie, met o.a. losse ruitenwissers.

Tweemaal Ford Anglia 100E, ZG-38-97. Hier voor het laatst bij elkaar. De rechtse staat inmiddels bij Carl in de kast.

Scheemda deel 1: Top2000 en station Scheemda houden me van de straat tussen kerst en oudjaar. Aan de hand van een bouwpakket van stationsgebouw Staatsspoorwegen 4e Klasse van ProtoModel wordt een 1:87 model van het station Scheemda gebouwd.

Dit moet het ongeveer worden. Station zoals het was 1925.

Scheemda deel 2: de muren zijn klaar!

Station Scheemda 1955

Scheemda deel 3: Nadat de vorst weer weg is, is de bouw in Scheemda weer hervat.

Station Scheemda 1980

Scheemda deel 4: De muren staan. Tijd om een kraan te huren om het dak te plaatsen.

Station Scheemda 2012

Scheemda deel 5: Gisteren is de kraanwagen gearriveerd. Met man en macht worden nu de leien op het dak geplaatst. De leien zijn aangevoerd met een stoere DAF 2000 DO. De aannemer is op komen draven met diverse VW pick-ups.

Station Scheemda 1976

Scheemda deel 6: Het gaat nu hard! Het gebouw is inmiddels wind en regen dicht en men is bezig met de staaldraden van de perronoverkapping.

Station Scheemda 1970 (mijn geboortejaar).

Scheemda deel 7: Eindelijk is het zover; station Scheemda is opgeleverd! De verhuizers van Kattenberg verhuizingen brengen het meubilair naar binnen en de NS is bezig met testritten. Een tweetal Blauwe Engelen (de 82 en de 101) zijn net gearriveerd. Ook een hippel met koelwagen van Fyffes rijdt een proefrit. Binnenkort moet de aannemer het perron nog aanleggen. Blijft alleen de vraag wat die rode spijlbus met kenteken 45-09-JH daar doet?

Station Scheemda 12 april 1963. Deze foto en een bouwpakket zijn de aanleiding geweest van dit uit de hand gelopen epistel.

Tot slot dan nog station Scheemda 1910. Nog wel de ronde ramen en de mooie afwerking bij de dakgoten, maar al wel de witte muren. Deze versie lijkt het meest op het door mij gebouwde model.

Dudok Esso tankstation: Nu we toch zo lekker bezig zijn, ook het Dudok Esso tankstation maar in elkaar gezet. Binnenkort beginnen de evenementen weer en dan komt het er niet meer van.

Het gebouw is wel goed gelukt, alleen die pick-up kan beter ........

Wat doe je als je thuiskomt met je net nieuw aangeschafte modelletje? Inderdaad, je gaat hem gelijk kapotmaken. Zo ging het met de 1:43 Schuco Volkswagen T2a pick-up met zeepkisten. Het modelletje was een ideale basis voor een model van mijn eigen Rode Fruitmachine, een Volkswagen T2a pick-up uit 1969.

Na enig wrikken en vooral goed kijken hoe het model in elkaar steekt, was de laadbak eraf. Wat je overhoudt is een goed begin voor het maken van mijn eigen T2a. De laadbak van het grote voorbeeld is niet standaard Volkswagen, maar is er waarschijnlijk al vrij snel na aflevering van de pick-up opgezet met als doel groente- en fruitkratten van de kassen naar de veiling te rijden.

Gelijk bij thuiskomst wordt het model gesloopt.

De laadbak van de echte auto werd helemaal opgemeten en op de treinenbeurs in Houten werden plastic platen gekocht met de juiste dikte en (niet onbelangrijk) breedte van de planken. Om het schilderen te vergemakkelijken en omdat de gleuf tussen de planken aan de zijkant van de bak natuurlijk niet staat werden de randen van de bak van afzonderlijke plastic stroken gemaakt. Moeilijkheid was nog het uitsnijden en vijlen van de opening voor het raam in het kopschot. Dit is niet vierkant en daardoor lastig uit de snijden. Tevens werden in Houten fruitkistjes gekocht. Dit zijn via een 3D-printer gemaakte kratjes, die heel mooi lijken en prima de zeepkisten kunnen vervangen.

De onderdelen van de bak zijn uitgesneden.

Ondertussen werd het model van Schuco verder gestript. Onder de cabine zat de eerste schroef, maar nadat deze was losgedraaid wilde het model nog niet uit elkaar. Na enig zoeken bleek er achter de kentekenplaat aan de achterzijde een tweede schroef te zitten. Het is dat de kentekenplaat toch verwijderd moest worden, want anders had ik de schroef mogelijk nooit gevonden.

De gebruikelijke 'rommel' op tafel.

Nadat de bodemplaat eraf was konden de wielen en banden gedemonteerd worden. De wielen moesten wit geschilderd worden. De bekleding kon eenvoudig uit de cabine gehaald worden, maar het ruit zat gelijmd. Nou was het niet echt nodig om het ruit te verwijderen, dus dat bleef zitten. De bekleding van de bestuurdersstoel en het bankje ernaast werden lichtbeige geschilderd. Ook de deurbekleding, die ik gewoon in het model heb laten zitten, kreeg deze kleur. Het model zelf hoefde niet overgespoten te worden, alleen de spijlen van de cabine en het stukje onder de ramen moest rood gemaakt worden. Dat kon het beste gewoon met de kwast gebeuren. Heel toevallig kwam ik in Houten op de treinenbeurs een potje verf tegen dat bijna de juiste rode kleur had. Alleen als je het model in het daglicht houdt zie je bij de spijlen een licht kleurverschil. Het geverfde deel is iets minder paars en meer rood. In de vitrine valt het helemaal niet op.

Alle onderdelen zijn geschilderd

en klaar voor montage.

Nu het model uit elkaar was kon het schilderen en bouwen van de bak beginnen. Dit zorgde voor weinig problemen. Nadat alle onderdelen de juiste vorm en kleur hadden kon het samenbouwen beginnen. De stroken/randen om de bak het en kopschot leverde nog wat moeilijkheden op om goed te lijmen. Secondelijm werkt veel te snel, dus al snel was besloten het met dikke houtlijm te proberen en dat lukte aardig. Het mooie is dat je het te veel aan lijm makkelijk weer weg kan halen en je lekker veel kunt schuiven, zodat de onderdelen op de juiste plek komen te zitten. Vooral de 4 spijlen in het kopschot moeten natuurlijk wel een beetje recht zitten en op de juiste afstand van elkaar.

De randen zitten op de bak en het kopschot.

Het model is klaar.

Niet onaardig, al zeg ik het zelf.

De pick-up in model is nog in de uitvoering van voor de ontchroming. In het echt werden, nadat de pick-up technisch in orde was gemaakt, de wieldoppen grijs gespoten en in Engeland was eerder al een wit (origineel) metalen VW-logo voor een T2a gevonden. Het is natuurlijk een bedrijfswagen dus het chromenlogo moest het veld ruimen. Bij het door mij gemaakte model zijn de wieldoppen en het logo nog in de chroomuitvoering. Het idee is om nog een tweede model te maken voor Carl. Het tweede model krijgt dan wel een wit logo en grijze wieldoppen. De onderdelen voor de bak van het tweede model zijn al gemaakt. Het is alleen nog lastig een donorauto te vinden. Het 1:43 Schucomodel met de zeepkisten komt blijkbaar niet heel veel voor. Ik ben nog maar 1 keer een model tegengekomen op de NAMAC-beurs in Houten. Het 1:18 model is nog wel te krijgen. Alleen voor die prijs ben ik nog een beetje terughouden om het model te slopen en om te bouwen. Het moet wel leuk blijven allemaal!

Om Johan en Victoria alvast lekker te maken voor de Oldtimerdag Ruinerwold wordt een diorama gemaakt.

Hier zonder de fruitkistjes.

Maar MET is leuker. Deze foto's belanden op Facebook.

Tot in Ruinerwold!

Carl heeft via internet voor een redelijk prijs een tweede Schuco pick-up gevonden. Ik heb aangeboden om deze om te bouwen, omdat ik toch al ervaring had hiermee. De laadbak was al klaar, die had ik bij mijn eigen versie al dubbel gemaakt. Het model ging nu snel en soepel uitelkaar. Het schilderen was opnieuw een monnikenwerk, vooral het rood van de cabine. Het VW-logo was nog een nieuwe uitdaging. Eerst dacht ik dat ik het wel wit zou kunnen schilderen als het logo op het voorfront zou blijven zitten, maar dit was niet te doen. Te klein, te dun, dat werd niks. Nadat ik een derde keer het logo weer schoongeveegd had, bleek het iets scheef te zitten. "Mooi,"dacht ik dat zit dus geplakt en kan ik nu langzaam omhoog schuiven en van de cabine afhalen. En jawel dat lukte wonderwel. Nu kon het logo eenvoudig wit geschilderd worden. Het grijs maken van de wieldoppen was een fluitje van een cent met de juiste kleur waarmee ik ook de echte wieldoppen had gespoten. Het geheel kon in elkaar gezet worden en was klaar voor Carl zijn verjaardag. Nog wel even snel een foto van beide exemplaren naast elkaar gemaakt.

Het logo is eraf.

Het logo kan nu eenvoudig wit geschilderd worden.

Nadat het model afgeschilderd was, kan de bak die al klaar was er nu op.

Tweemaal Rode Fruitmachine.

Links met chromen logo en wieldoppen, zoals ik hem kocht en rechts met wit logo en grijze wieldoppen, zoals hij nu is.